فایده‌گرایی بدیل ندارد

لیبرالیسم بنا را بر یک برداشت واقع‌بینانه از انسان می‌گذارد. اما این به معنای تسلیم مطلق در مقابل آن چیزی که وجود دارد، و فراغت از فرصت و امکان تعالی نیست. اما البته در بحث هدایت اخلاقی انسان‌ها باید انتظاراتمان محدود باشد. باید فرض کرد انسان‌ها، شاید حتی در درازمدت هم، بنیاناً زیر و زبر نمی‌شوند. ما نمی‌توانیم دنیایی تصور کنیم که انسان‌ها به قدری که برای خود و نزدیکان خود دلواپس هستند برای دیگران هم باشند. در واقع یا انسان یا جهان باید قلب ماهیت شود تا چنین اتفاقی بیفتد. حتی آن کسانی هم که نمونه‌های استثنایی تاریخی محسوب می‌شدند دقیق‌تر که نگاه کنید می‌بینید بعضی از خصوصیات خودخواهی که مشهورتر است را نداشتند و در عوض بعضی دیگر را داشتند. [متن كامل گفت‌وگوی روزنامه‌ی اعتماد با مرتضی مردیها]