--->

روزنوشت‌ها    
صفحه نخست | پست الکترونیک | گوگل‌خوان نیم‌نگاه

بايگانی ماهانه
دسامبر 2004
ژانویهٔ 2005
فوریهٔ 2005
مارس 2005
آوریل 2005
مهٔ 2005
ژوئن 2005
ژوئیهٔ 2005
اوت 2005
سپتامبر 2005
اکتبر 2005
نوامبر 2005
دسامبر 2005
ژانویهٔ 2006
فوریهٔ 2006
مارس 2006
آوریل 2006
مهٔ 2006
ژوئن 2006
ژوئیهٔ 2006
اوت 2006
سپتامبر 2006
مارس 2007
آوریل 2007
سپتامبر 2007
اکتبر 2007
ژوئیهٔ 2009
اوت 2009
سپتامبر 2009
اکتبر 2009
نوامبر 2009
دسامبر 2009
ژانویهٔ 2010
فوریهٔ 2010
مارس 2010
آوریل 2010
مهٔ 2010
ژوئن 2010
ژوئیهٔ 2010
سپتامبر 2010
فوریهٔ 2011
مارس 2011
دسامبر 2022

دوشنبه، اردیبهشت ۰۵، ۱۳۸۴
7 ما چون شیشه‌ایم، گر بشكنیم تیزتر می‌شویم!
وبلاگ‌هائی كه نام خود را به "وبلاگ اكبر گنجی" تغيير داده‌اند:





بقيه اسامی وبلاگ‌هائی را كه تغيير نام داده‌اند يا يادداشتی در اين باره نوشته‌اند می‌توانيد در اينجا مشاهده كنيد.

جمعه، اردیبهشت ۰۲، ۱۳۸۴
7 عرق شرم بر جبینم نشست از لطف شما
در این یكی دو هفته آنچنان فشار سنگین كارهای شركت و فعالیت‌های جنبی، توان جسمی و قدرت ذهنی‌ام را درهم كوفته بود كه نتوانستم جمله‌ای را حتی از روی بی‌میلی و به صورت روزانه بنویسم. نتیجه آن شد كه وبلاگ برای 12 روز به‌روز نشد. راستش خوشحال بودم كه كسی به این وضعیت اعتراض نمی‌كند كه ناگاه حسن درویش‌پور عزیز، آرش كمانگیر گرامی و سركار میترا خانم لب به شكوه و شكایت گشودند و به نگارنده خُرده گرفتند كه تا كی باید مطلبی كهنه را بر این صفحه نظاره‌گر باشیم؟!
صادقانه بگویم با خواندن این 3 كامنت عرق شرم و خجالت بر پیشانی‌ام نشست از این همه لطف و محبتی كه اطرفیان نسبت به نویسندۀ كم‌بضاعتی چون نگارنده دارند. با خود اندیشیدم اگر روزی قرار باشد این صفحه را برای همیشه تنها رها كنم و به راهی دیگر بروم پاسخ این مستمعانی كه صاحب‌سخن را بر سر ذوق می‌آورند چه باید بدهم؟! البته هرگز چنین مباد!

چهارشنبه، فروردین ۳۱، ۱۳۸۴
7


نگاه كن
هنوز آن بلند دور
آن سپیده، آن شكوفه‌ زار، انفجار نور
كهربای آرزوست
سپیده ای كه جان آدمی هماره در هوای اوست
به یك نفس در آن زلال، دم زدن
سزد اگر هزار بار
بیفتی از نشیب راه و باز
رونهی بدان فراز،
***
چه فكر می‌كنی؟
جهان چو آبگینه شكسته است
كه سرو راست هم، در او شكسته می‌نمایدت
چنان نشسته كو در كمین دره‌های این غروب تنگ
كه راه بسته می‌نمایدت
زمان بی‌كرانه را
تو با شمار گام عمر ما مسنج
به پای او دمی است این درنگ درد و رنج
***
به‌سان رود
كه در نشیب درّه سر به سنگ می‌زند
رونده باش
امید هیچ معجزی ز مُرده نیست
زنده باش

سه‌شنبه، فروردین ۳۰، ۱۳۸۴
7 آن مردها و این مردها
مردان بزرگ اراده می‌كنند و مردان كوچك آرزو...

شنبه، فروردین ۲۰، ۱۳۸۴
7 آخر لینك!!!
نه شما را به خدا عجیب نیست؟ برای من كه هم عجیب است و هم خنده‌دار! آخر چطور یك سایت خبری تا بدین حد غیرحرفه‌ای و مضحك است كه لینك مطلب اختصاصی‌اش طولی برابر مونیتور دارد تازه آنهم با این همه حروف بی‌ربط؟! به‌واقع دست مریزاد! شما «آخر لینك» هستید!!!

صفحه نخست پیام ایرانیـان